| 1 | | Biografia Urodził się 9 lutego 1923 roku w Grodzisku Wielkopolskim, jako pierwsze dziecko byłego powstańca i weterana wojny polsko-bolszewickiej Stefana Formanowicza i urzędniczki Stanisławy ze Stachowskich. Szkołę powszechną ukończył w Gostyniu (obecnie szkoła nr 2), gdzie rodzina zamieszkała w 1927 roku. Następnie rozpoczął naukę w tamtejszym Gimnazjum. Uczęszczał doń tylko pół roku, gdyż Gimnazjum było prywatne, a czesne w kwocie 50 zł/semestr (później 80 zł) było za wysokie, jak na możliwości rodziców. W związku z tym został przeniesiony do Grodziska, do Gimnazjum Państwowego, które było bezpłatne. Nie ukończył go jednak z uwagi na wybuch wojny.
W czasie okupacji został wywieziony na roboty przymusowe do zakładów zbrojeniowych w Riesa nad Łabą (Riesa a/d Elbe). Uciekł z nich lecz został ujęty i umieszczony w ciężkim więzieniu. Groziło mu wywiezienie do obozu koncentracyjnego i śmierć. Cudem zwolniony, w stanie skrajnego wyczerpania wrócił do rodziców, lecz pod koniec wojny powtórnie wywieziony tym razem pod Zduńską Wolę na kopanie rowów przeciwczołgowych.
Koedukacyjne Gimnazjum Państwowe w Grodzisku Wlkp. ukończył w 1947 roku i tamże zdał egzamin dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął studia wyższe na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, od 1950 roku działającym jako Akademia Medyczna, uzyskując zawód lekarza medycyny.
W 1954 roku rozpoczął pracę w szpitalu dla nerwowo i psychicznie chorych w Krośnicach w powiecie milickim, a rok później przeniósł się do Koźmina, gdzie zwolniło się miejsce w szpitalu miejskim. Równolegle pracował w nowo otwartej przychodni kolejowej i w Ośrodku Zdrowia w Koźminie.
Żoną Mariana została Klotylda z domu Szuniewicz (ur. 03-06-1927, Rudziszki koło Wilna – zm. 30-12-1995, Poznań), mieszkająca z rodzicami w Gostyniu, studentka filologii polskiej na Uniwersytecie Poznańskim. Była repatriantką z województwa wileńskiego. Pobrali się 5 sierpnia 1950 roku w Gostyniu. Mieli dwóch synów: Edmunda Bogumiła (ur. 29-10-1951, Gostyń) i Tomasza Mariana (ur. 11-02-1956, Koźmin).
Wielką pasją Mariana było pszczelarstwo. Jego zainteresowanie biologią objawiło się już w dzieciństwie. Mając kilkanaście lat postanowił, że zostanie leśniczym. Wojna jednak zmieniła te plany, choć pasja pozostała. W latach sześćdziesiątych zakupił w Koźminie działkę, którą nakładem wielu sił i środków zmienił w mały sad, działkę warzywną i rekreacyjną (z małym basenem dla chłopców), a przede wszystkim z pasieką z kilkoma ulami i budynkiem do składowania narzędzi i sprzętu pszczelarskiego. Każdą wolną chwilę spędzał na działce, wśród ukochanych pszczół.
Dolegliwości zdrowotne nabyte w okresie okupacji niemieckiej i pracy ponad siły w zakładach zbrojeniowych, nasilały się z upływem lat. Marian Formanowicz zmarł w kwiecie wieku, niecały miesiąc po pięćdziesiątej rocznicy urodzin, 28 lutego 1973 roku w Koźminie. W pogrzebie uczestniczyła liczna rzesza wdzięcznych pacjentów Doktora z miasta i okolicznych wsi. Towarzyszyła im orkiestra kolejowa. Prochy Mariana Formanowicza zostały ekshumowane z cmentarza w Koźminie i złożone w grobie rodzinnym w Środzie Wielkopolskiej.
 | |
|
